Thursday, February 19, 2009

Έρωτα μάθετε οι ενοικούντες επί της γης

Just blue

Έρωτα μάθετε οι ενοικούντες επί της γης. Πάντα οι απογοητευθέντες σώζουν την οικουμένη. Μιά ειδική λεβεντιά απαιτείται για νάναι κανείς ανήθικος. Η λογική μου εδρεύει στην καρδιά μου. Ο έρως θρέφει (αλίμονο) τους ιδεώδεις. Τα του παρελθόντος αγλαΐζονται. Ο κυνισμός φαίνεται πως είναι ο θώραξ των ευαισθήτων, που τους προφυλάσσει από τον δαίμονα της ενδοσκοπήσεως. Ο οίκτος έρχεται με τα χρόνια. Η σκέψη είναι δυστυχία. Εξ οίκτου αμαρτάνω. Τρομάζω όταν σκέφτομαι. Υπήρξες τόσον ωραία που σε σεβόμουνα. Είναι αντιδραστικός κι ο αρνούμενος να αποθάνει. Αντιφάσκω, άρα ζω. Η αυτοκτονία είναι έκφραση ανταποδοτική της κοινωνικής ποινής του ψυχικού εξοστρακισμού. Η μόνη προσωπική χειρονομία στην αυτοκτονία είναι η αυτόχειρη εκτέλεση μιάς κοινωνικής αποφάσεως. Στον έρωτα ενός ανδρός, πιθανώτατα, έχει μεγαλύτερη σημασία το ζέον αίσθημα παρά το όνομα της αγαπημένης. Η κεφαλή μου, τώρα, σε προσκέφαλο φέρετρον, κι όχι στα γόνατα σου, τώρα, αναπαύεται. Έναν σταυρό σού χάραξα στο μέτωπο και σε σημάδεψα. Μοναξιά θωπεία θανάτου.

Ηλίας Πετρόπουλος
Αθήναι, Μάιος 1967.

(από το βιβλίο "Ρεμπέτικα Τραγούδια")

Thursday, February 05, 2009

Dramatic Sky

Dramatic Sky

Dramatic Sky

Ηράκλειο, Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009 και ώρα 17:55 παραλιακή...

Tuesday, February 03, 2009

Silent

Κάποτε, όχι και τόσα πολλά χρόνια πρίν, γεννήθηκε το φώς μέσα απ' το απέραντο σκοτάδι.
Εν αρχή το σκότος λοιπόν και και εγένετο το φώς, μέσα από το σκότος...
...και άρχισε η αίωνια πάλη μεταξύ τους...

Silent

Το φως πάντα, από τη γέννησή του ακόμα, ζήλευε το σκοτάδι...
..το ζήλευε για την απόλυτη ηρεμία του, για τη σοφία της σιωπής που κουβαλόυσε...

...κι όντας πιο νέο το φώς, έχοντας την ορμή που χαρακτηρίζει τη νεότητα, άρχισε να παίζει με την ύλη. Μα..πώς; Αυτή η με σχεδόν θεϊκές ιδιότητες ύπαρξη, αρχισε να ερωτοτροπεί με το "ευτελές" και να δοκιμάζεται και να δοκιμάζει...

και ξεπηδούν τα παιδιά του φωτός και της ύλης...
η διάθλαση,
ο αντικατοπτρισμός,
η αντανάκλαση,
η σκιά,
το σκοτάδι...

και εγένετο το σκοτάδι....

Αιώνια πάλη μεταξύ τους,
χρόνια τώρα, ίσως όχι και τόσα πολλά...
το σκοτάδι μάχεται το φώς και το φώς ζευγαρώνει με την ύλη και πάλι σκοτάδι γεννά.

Κάποτε το σκοτάδι μας κατέκλυζε
μα και η γέννηση του φωτός δέν έκανε απλά τη ζωή μας φωτεινότερη...
μας χάρισε τη σκιά, και λίγη από τη σοφία του σκότους...