Πολλές φορές έχω παρομοιασει τις φωτο-βόλτες μου με το ψάρεμα ή με το "κυνήγι" . Και τα δύο έχουν ένα ψυχοθεραπευτικό χαρακτήρα, ανεξάρτητα με το άν τελικά γυρίσεις στο σπίτι δίχως ψάρι ή δίχως φωτογραφία. Είτε με παρέα είτε μόνος απολαμβάνω τη διαδικασία της φωτογράφησης τη διαδικασία της παρατήρησης του γύρω κόσμου η την ψιλοκουβεντούλα.
Μερικές φορές ψαρεύω και καμιά φωτογραφία. Σε μια από αυτές τις βόλτες την ώρα που ετοιμαζόμασταν να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής ο γίος μου με ρώτησε: "Γιατί μπαμπά δε βγάζεις άλλη μια φωτογραφία;"
-θά πρεπε; του απαντάω...
-ναι γιατί κοίτα...μου λέει δείχνοντάς μου το σκηνικό μέσα από το παράθυρο του αυτοκινήτου...
